Papież pielgrzym
“Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!” – Podróż apostolska Jana Pawła II, Polska 1979 rok
W zeszłą sobotę, tj. 16 października obchodziliśmy 43 rocznicę wyboru Karola Wojtyły na Biskupa Rzymu. 43 lata temu w 1978 roku Wojtyła przybrał imię Jan Paweł II i rozpoczął trwającą prawie 27 lat posługę Piotrową. Dziś przypomnimy życiorys papieża Polaka, jego podróże i zmiany jakich dokonał. Prośmy Świętego Jana Pawła II o wstawiennictwo za nas, za naszą Ojczyznę, świat i Kościół…
Życiorys
Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Ciężar utrzymania rodziny Wojtyłów spoczywał na ojcu – poruczniku Państwowej Komendy Uzupełnień. Za młodu Karol lubił sport, nie miał problemów z nauką. Do jego ulubionych przedmiotów należała polonistyka, co wiązało się z późniejszym podjęciem studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas II wojny światowej Karol działał w podziemnej organizacji narodowo-katolickiej Unia, gdzie udzielał się w teatrze, pisał poezje. Podjął się pracy fizycznej w celu utrzymania. Jego ojciec zmarł na początku wojny. Młody Wojtyła w roku 1942 wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, podjął również studia na tajnym wtedy Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 1 listopada 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie. Udał się do Rzymu w celu podjęcia studiów na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu i już 2 lata później, czyli w 1948 roku otrzymał dyplom “summa cum laude”. Rozpoczęła się jego podróż po szczeblach hierarchii kościelnej. W roku 1949 trafił do parafii św. Floriana, która mieści się w Krakowie. Współpracował z katolickimi czasopismami, m.in. z Tygodnikiem Powszechnym. W 1958 roku został biskupem, brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962-1965), kilka lat później, czyli w 1963 roku został arcybiskupem, a 4 lata później dotarł prawie na sam szczyt hierarchii zostając kardynałem. To on jako arcybiskup w 1965 roku otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej. Karol Wojtyła lubił jazdę na nartach, grał w piłkę nożną, miłował się w wycieczkach krajoznawczych. Nikt wtedy by nie pomyślał, że ten Wojtyła zostanie Papieżem…
„Habemus Papam”
W 1978 roku po 33 dniach pontyfikatu zmarł Papież Jan Paweł I. Tym samym rozpoczął się proces konklawe, w którym naturalnie uczestniczył kardynał Karol Wojtyła. Został wybrany podczas ósmego głosowania, było to już drugie w roku ’78 konklawe. Przyjął imię Jan Paweł II i rozpoczął jeden z najdłuższych pontyfikatów w historii Kościoła. Był pierwszym od 4,5 wieku Papieżem niebędącym Włochem. Jak sam zresztą powiedział:
„Przybyłem z dalekiego kraju, nie wiem, czy będę umiał wysłowić się w waszym…, naszym języku włoskim, gdybym się pomylił, poprawcie mnie.” – Jan Paweł II, Plac Świętego Piotra, 16 października 1978 rok
Za swojego pontyfikatu mianował 232 kardynałów, ogłosił 1318 błogosławionych i 478 świętych. Jego działalność twórcza również nie była “uboga”, bowiem napisał 11 konstytucji, 14 adhortacji, 14 encyklik i 43 listy apostolskie. Zapoczątkował Światowe Dni Młodzieży. Pontyfikat Jana Pawła II możemy uznać za ekumeniczny. Po jego śmierci, często w wypowiedziach dotyczących jego okresu pojawiał się ekumenizm. W swojej encyklice “Ut unum sint”, Jan Paweł II przygląda się i omawia zagadnienia dialogu katolików z prawosławnymi i protestantami. Przypomina nam jak ważna jest droga ekumeniczna dla Kościoła.
Papież pielgrzym
Jan Paweł II przybrał tytuł Papieża pielgrzyma. Odbył 104 pielgrzymki, 146 podróży na ternie Włoch. Pojawił się na wszystkich kontynentach, odwiedzając ponad 130 krajów, także te, w których Ojciec Święty pojawił się pierwszy raz. Jego rozmaite pielgrzymki fascynowały nie tylko środowiska kościelne, ale i świeckie. Bez wątpienia stały się one charakterystycznym znakiem Jego pontyfikatu, w historii Kościoła nie zdarzały się tak często wyjazdy papieży.
Przeciw totalitarnej władzy
“Jaka będzie polityka wobec obozu sowieckiego?” – tak brzmiało podstawowe pytanie, jakie świat zadawał sobie po wyborze Wojtyły na Tron Piotrowy. Papież Polak sprzeciwiał się ówczesnej władzy totalitarnej, bloku wschodniemu. Wybór Polaka na tak ważny urząd podbudował naród w walce o wolność, odzyskanie tożsamości, a zwątpienie jakie tym samym zasiał w komunistycznym obozie było jednym z głównych czynników “osłabnięcia” dominacji komunistycznej. Władza komunistyczna bała się Jana Pawła II i jego możliwości. Ówczesna władza prowadziła szereg operacji inwigilacyjnych, które miały na celu śledzenie działań Wojtyły.
Zamach, który wstrząsnął światem
13 maja 1981 roku, podczas audiencji generalnej na Placu Świętego Piotra doszło do tragicznego wydarzenia, Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Ali Agce. Dzień ten wstrząsnął światem, bowiem nikt się nie spodziewał, że może dojść do takiego okrutnego wydarzenia, i że ktoś będzie w stanie spróbować zabić Papieża. Jan Paweł II cudem uniknął śmierci, jednak przebaczył swojemu zamachowcy. Myślał o nim jak o zagubionym bracie:
“Modlę się za brata, który usiłował mnie zabić. Szczerze mu wybaczyłem” – Jan Paweł II kilka dni po zamachu, poliklinika Gemelli
Swoje cierpienie ofiarował Bogu za Kościół i świat. Wiedział, że ocalone życie zawdzięcza Maryi z Fatimy. Tego dnia miała miejsce 64 rocznica objawień fatimskich.
Niestandardowy papież
Nie od dziś wiemy, że Jan Paweł II lubił zaskakiwać. Z jego życiem wiąże się również wiele ciekawych faktów, niektóre postaram się przytoczyć. Wspomniałem o ekumenicznym podejściu Papieża Polaka, mało kto wie, że jako pierwszy Papież w dziejach odwiedził kościół luterański w 1983 roku, synagogę w ‘86 i meczet w dwutysięcznym roku. Jan Paweł II nazywany był także “rockowym papieżem”, bowiem pojawił się on na koncercie rockowym w Bolonii. Papież Polak wykraczał w przyszłość i wprowadził do Watykanu Internet.
Ostatnie lata…
Z biegiem lat stan zdrowotny Papieża ulegał pogorszeniu. Choroba Parkinsona na jaką zachorował w znacznym stopniu osłabiała Jego organizm i nie ułatwiała leczenia. Mimo wszystko nie poddawał się. Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o 21:37. Śmierć Wojtyły wstrząsnęła światem. Na Placu Świętego Piotra w dniu ceremonii pogrzebowej można było usłyszeć z ust wiernych słowa – “Santo subito”, “Święty natychmiast”. Sam proces beatyfikacyjny był jednym z najkrótszych w historii Kościoła, trwał zaledwie 5,5 roku. Rozpoczął się 28 czerwca 2005 roku. 1 maja 2011 roku – Jan Paweł II został beatyfikowany, zaś 3 lata później 27 kwietnia 2014 roku został kanonizowany i ogłoszony Świętym. Bez wątpienia Duch Święty daje nam odpowiedniego Papieża na odpowiednie czasy. Nie możemy mówić, że jeden jest lepszy od drugiego. Każdy z Papieży ma wyznaczone zadanie, misję, którą musi wykonać. Jan Paweł II był potrzebny na przełomie XX i XXI wieku, późniejszy pontyfikat Benedykta XVI, też nie był bez znaczenia. Duch Święty “wysyłając” nam Ratzingera miał coś na celu i obecny pontyfikat Franciszka też nie jest “bez przyczyny”. Duch Święty wie co robi…
Refleksja na dziś
Rozważ te krótkie refleksje i odpowiedz na pytania w głębi duszy.
„Nie bój się. Nie zadowalaj się przeciętnością. Wypłyń na głębię i zapuść sieci na połów”
Co oznaczają słowa: „wypłyń na głębię”?
„Dostrzegasz to w głębi serca: wszystko, co dobre na ziemi, wszelki sukces zawodowy, nawet miłość ludzka, o której marzysz, nigdy nie zaspokoi w pełni Twoich najgłębszych i najbardziej intymnych pragnień. Tylko spotkanie z Jezusem może nadać pełny sens twojemu życiu.”
Czy dostrzegasz to w głębi swojego serca?
„Istota ludzka jest pojedyncza, wyjątkowa i niepowtarzalna, ktoś o której myśli i jest wybrany do wieczności, ktoś powołany i zidentyfikowany po imieniu.”
Czy jesteś świadomy tej rzeczywistości? Tego, że jesteś wyjątkowy i niepowtarzalny, Bóg ma dla Ciebie wyjątkowy plan…
Źródło:
„Okładka artykułu„
„Jan Paweł II„
„Ekumeniczny pontyfikat Jana Pawła II„
„A Reflection On John Paul II On His Feast Day„
Redaktor naczelny, wydawca portalu verbumdei.pl. Student Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Absolwent Szkoły Animatora Młodzieży Archidiecezji Poznańskiej. Działa w Stowarzyszeniu Doktryny Chrześcijańskiej, a także jest członkiem Poznańskiego Klubu Tygodnika Powszechnego.