Chrześcijanie wołają o pomoc
Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa.
Łk 21,12:13
Jakiś czas temu na łamach Verbum Dei, dokładniej w artykule Podzielić się życiem, wspomniałem o trudnej sytuacji chrześcijan na całym świecie. Sytuacja wyznawców Chrystusa jawi się jako coraz gorsza, zaś akty przemocy przyjmują różne formy. W dniu dzisiejszym Kościół obchodzi XV Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. Tegoroczny dzień przeżywany pod hasłem „To jest nasz dom”, jest dobrym momentem na krótką refleksję dotyczącą aktów przemocy wobec chrześcijan. Jak informuje Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie, zebrane fundusze zostaną przekazane na wsparcie chrześcijan na Bliskim Wschodzie.
Artykuł powstał dzięki materiałom udostępnionym przez międzywyznaniową chrześcijańską organizację OpenDoors, która od ponad 67 lat pracuje na rzecz prześladowanych chrześcijan w około 60 krajach. Działania pomocowe Organizacji, skupiają się na wielu płaszczyznach. Od pomocy w projektach samopomocowych, szkoleniu liderów chrześcijańskich, zaangażowaniu na rzecz więźniów po pomoc w nagłych wypadkach i pracę z traumą, dostarczanie Biblii i literatury chrześcijańskiej, jak również wsparcie dla rodzin zamordowanych chrześcijan.
Cierpię ponieważ wierzę
Jak informuje Open Doors, w ciągu ostatniego roku wzrosła intensywność prześladowań chrześcijan na świecie. W Światowym Indeksie Prześladowań opracowanym przez Organizację, około 760 milionów chrześcijan mieszka w 50 krajach wymienionych w tymże Indeksie. Według najnowszych ocen, około 360 milionów z nich cierpi z powodu wysokiego stopnia prześladowań.
Jeśli mnie prześladowali, was też będą prześladować
J 15:20
Jak określić prześladowania?
Myślę, że wartym na początku jest dokonanie pewnej charakteryzacji słowa prześladowanie i co za nim rozumiemy. Jak podaje organizacja Open Doors, za hasłem prześladowanie, nie kryje się tylko obraz ranionych chrześcijan, poddawanych torturom czy zabijanych z powodu swojej wiary, tak jak dzieje się to w wielu krajach. O prześladowaniu możemy mówić także m.in. kiedy z powodu swojej wiary tracą miejsca pracy lub środki na utrzymanie. W momencie, kiedy dzieci z powodu swojej wiary lub wiary rodziców nie mogą dostać się do szkół. O prześladowaniu możemy mówić także, kiedy chrześcijanie muszą opuścić swoje rodzinne strony. Dlaczego? Wynika to z presji otoczenia, w jakim przebywają lub zwyczajnie w obawie o ich własne życie.
Dla nas, Europejczyków brzmi to dosyć „egzotycznie” i ciężko nam jest dopuścić do myśli taki obraz. Nasze wewnętrzne antypatie do różnych religii i wyznań najczęściej chowamy w myślach. Powstrzymujemy się w znacznej większości od skrajnych działań przemocowych, wymierzonych w przeciwne naszej kulturze systemy wartości. W naszej kulturze XXI wieku ciężko jest dopuścić możliwość masowych egzekucji osób innego wyznania na ulicach miast.
Mówiąc o prześladowaniach, warto wspomnieć także o dyskryminacji. Bowiem wyżej wymienione przykłady można określić właśnie mianem dyskryminacji. Nie zmienia to faktu, że są one zakazane przez międzynarodowe konwencje oraz deklaracje. Jednakże jak apeluje Open Doors, to czy takie przypadki prowadzą do prześladowania czy tylko dyskryminacji, nie ma znaczenia.
Nie chodzi o to, jak to nazwiemy – chodzi o to, że coś takiego ma miejsce i nie możemy przejść obok tego obojętnie.
Open Doors
Obraz prześladowań
Jak podaje organizacja Open Doors, udokumentowane przez nich przypadki świadczą o tym, że prawo do wyboru i praktykowania własnej religii jest jednym z najczęściej naruszanych praw na świecie. Ciekawym jest fakt, kto najczęściej narusza prawo wyboru i praktykowania religii. W ciągu ostatnich lat Organizacja zaobserwowała, że sprawcami prześladowań coraz częściej są osoby z najbliższego otoczenia ofiar. Ważne zaznaczenia jest to, że chrześcijanie cierpią w wielu krajach nie tylko z powodu braku wolności religijnej. Pozbawia się ich wielu, powszechnych i podstawowych dla człowieka praw. Mowa tutaj m.in. o prawie do sprawiedliwego procesu, równości przed sądem czy prawu do posiadania rodziny. Są to wartości podstawowe, które winny przysługiwać wszystkim ludziom.
Każdy człowiek ma prawo wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów
Artykuł 18 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka
Światowy Indeks Prześladowań
Organizacja OpenDoors od wielu lat publikuje coroczny Światowy Indeks Prześladowań, czyli ranking 50 krajów, w których chrześcijanie spotykają się z największymi prześladowaniami i dyskryminacją z powodu swojej wiary. 18 stycznia, bieżącego roku ukazał się najnowszy ŚIP [Światowy Indeks Prześladowań]. Wynika z niego, że przemoc wobec chrześcijan dramatycznie nasiliła się w rejonie Afryki subsaharyjskiej.
Serdecznie zachęcam do zapoznania się z ŚIP i wyciągnięciu własnych wniosków. OpenDoors dokonuje bardzo szczegółowej charakterystyki, każdego z państw przedstawionego w Indeksie. Od tła prześladowań przez różnice pomiędzy prześladowaniem kobiet i mężczyzn po szczegółowe dane na temat przemocy i wywieranej presji.
[Interaktywna mapa prześladowań]
Ranking otwiera Korea Północna, w której nie ma ma wolności wyznania ani przekonań.
Reżim bacznie przygląda się wszystkim obywatelom. Ze względu na surowe prawo zakazujące praktykowania religii większość koreańskich chrześcijan nie ujawnia się, gdyż całym rodzinom grozi za to deportacja do obozów pracy lub śmierć na miejscu zatrzymania. Spotykanie się z innymi chrześcijanami jest więc prawie niemożliwe, a jeśli chrześcijanie decydują się podjąć to ryzyko, robią to w największej tajemnicy.
Open Doors
Jeśli chcielibyśmy skupić się na sytuacji chrześcijan w poszczególnych regionach Korei Północnej, to nie znajdziemy tam punktów zapalanych, w których dochodzi do naruszeń wolności religijnej. Oczywiście w klasycznym rozumieniu tego słowa.
Jakikolwiek sprzeciw jest nie do pomyślenia, a reżim bacznie obserwuje wszystkich obywateli. Różne formy obozów więziennych i stref totalnej kontroli mogą być postrzegane jako obszary, w których sytuacja chrześcijan jest najtrudniejsza.
Open Doors
Czym różnią się prześladowania mężczyzn i kobiet?
Wartym uwagi jest sekcja poświęcona różnicom w prześladowaniach mężczyzn i kobiet. W Światowym Indeksie Prześladowań czytamy, że „dziesiątki tysięcy północnokoreańskich chrześcijan przebywa w obozach pracy, gdzie więźniarki doświadczają przemocy seksualnej i gwałtów”.
Szacuje się, że 80% wszystkich uciekinierów z kraju to kobiety, niestety wiele północnokoreańskich kobiet, które uciekają do Chin, wpada w ręce handlarzy ludźmi.
Open Doors
Reasumując, kobiety doświadczają uwięzienia przez władze państwowe, handlu ludźmi i przemocy seksualnej. Co z kolei Indeks mówi o mężczyznach?
Patriarchalizm społeczeństwa Korei Północnej oznacza, że kontrola państwa koncentruje się głównie na mężczyznach. Wszyscy dorośli mężczyźni pracują w miejscach przydzielonych im przez aparat państwowy. Obecność w pracy jest obowiązkowa i żaden powód, jakkolwiek ważny, nie zwalnia nikogo z tego obowiązku.
Open Doors
Co ważne, „osoby, u których potwierdzono związki z chrześcijaństwem, są skazane na najniższe stanowiska w wojsku, na uniwersytetach i w miejscach pracy” – czytamy na stronie Open Doors. Odmawia im się także członkostwa w partii. Dochodzi także do aktów maltretowań fizycznych w obozach pracy. Reasumując sytuację mężczyzn, możemy powiedzieć m.in. że doświadczają oni dyskryminacji w edukacji, przemocy ekonomicznej np. w miejscu pracy. Są także więzieni przez władze państwowe, a także używana wobec nich jest przemoc fizyczna.
Módl się za Koreę Północną
W końcowej części raportu poświęconemu sytuacji chrześcijan w Korei Północnej, Open Doors zachęca do modlitwy za ten kraj.
Módl się za chrześcijan, którzy spotykają się w tajemnicy, za chrześcijan, którzy są w więzieniu i za rodziny chrześcijan, którzy zostali aresztowani lub zabici. Proś, aby Jezus Chrystus namacalnie ich umacniał i zachęcał.
Módl się za Kim Dzong Una i innych przywódców reżimu północnokoreańskiego. Proś Boga, aby poruszył ich sumienia i sprawił, że się nawrócą.
Sieci Open Doors w Chinach są niezbędne, aby utrzymać przy życiu Kościół północnokoreański, ale droga do i z Chin jest niezwykle niebezpieczna.Módl się o sukces i o ochronę północnokoreańskich chrześcijan, gdy podejmują ryzyko podróży.
OpenDoors
Czy tylko Korea?
Czy tak dramatyczna sytuacja prezentuje się tylko w Korei? Światowy Indeks Prześladowań, na miejscu drugim umiejscowił Somalię, w której chrześcijanom grozi niebezpieczeństwo głównie z rąk członków radykalnej islamistycznej organizacji terrorystycznej al-Shabaab. W Indeksie znajdziemy także państwa takie jak Iran, Afganistan, Sudan, Indie, Chiny, Katar, Egipt czy na ostatniej pozycji zamykającej listę Nikarague.
Kościoły, a zwłaszcza Kościół Rzymskokatolicki, są uznawane za agentów destabilizujących sytuację w coraz bardziej dyktatorskim rządzie prezydenta Daniela Ortegi. Są one częstym celem zastraszania, nadzoru, nękania, ataków, aresztowania, uprowadzenia, ścigania przez prawo i przymusowych przesiedleń. Od czasu mediowania i humanitarnej pracy Kościoła w protestach z kwietnia 2018 roku, w miarę jak Kościoły wypowiadają się przeciwko rządowi za popełnianie niesprawiedliwości, łamanie praw człowieka i ingerencję w procesy demokratyczne kraju, stopniowo nasilają się szykany wobec nich, w tym ich działalność charytatywną.
Open Doors – Nikaragua [ŚIP]
Oblicza prześladowań
Jak podkreślił Łukasz Wilczyński, prelegent stowarzyszenia Open Doors:
Światowy Indeks Prześladowań to nie tylko liczby. To przede wszystkim ludzie, którzy tak jak my chcą w spokoju żyć, zakładać rodziny i wyznawać swoją wiarę w Jezusa Chrystusa
Łukasz Wilczyński, prelegent stowarzyszenia Open Doors
Artykuł ten chciałbym dopełnić krótkim świadectwem dwóch osób, których historie możemy przeczytać wśród wielu innych na stronie Open Doors.
Kiro
Kiro, już jako dziecko zetknął się z dyskryminacją z powodów religijnych. Przede wszystkim w szkole, w miejscu które powinno być otwartą przestrzenią do rozmowy i wzajemnego słuchania. Koledzy z klasy oraz nauczyciele dokuczali mu i bili go. W trakcie przerwy, kiedy część muzułmańskich uczniów mogła odpocząć, dzieci chrześcijańskiego wyznania wykonywali prace porządkowe. Matka Kira nauczyła go, że zaszczytem jest cierpieć z powodu wiary w Jezusa.
Kiedy Kiro miał 20 lat, zamach bombowy wstrząsnął jego życiem: islamiści przeprowadzili atak na jego kościół, w wyniku którego około 400 osób zostało rannych, a 28 straciło życie. Wśród ofiar śmiertelnych była matka Kiro, ciotka i jedna z jego sióstr. Druga siostra przeżyła, ale była ciężko ranna. Kiro wyszedł z zamachu bez obrażeń, ale przeżycia związane z atakiem, rozpaczliwe poszukiwania bliskich w kilku szpitalach i w końcu identyfikacja ciał członków rodziny były traumatyczne. »Po tym, jak pocieszałem moją siostrę w szpitalu, a także innych rannych, krzyczałem, płakałem i modliłem się« – mówi Kiro. Nie mógł jednak poddać się rozpaczy, musiał opiekować się ranną siostrą i towarzyszył jej w sumie w 33 operacjach. Kiro przeżył też niebezpieczne spotkanie z islamskimi ekstremistami. Mężczyźni otoczyli go i grozili mu – dali mu siedem dni na zmianę religii – w przeciwnym razie ścięliby mu głowę. Nie było wyjścia, Kiro został zmuszony do ucieczki z kraju. Pomimo wszystkich prześladowań, jakich doświadczył, Kiro trwa w wierze w Jezusa Chrystusa i przebaczył prześladowcom, którzy sprowadzili na niego i jego rodzinę tyle cierpienia.
Open Doors, KIRO: ISLAMIŚCI GROZILI MU ŚMIERCIĄ
Sitara
Kiedy Sitara była dzieckiem, jej matka zachorowała na postępujący paraliż. Sitara, zrezygnowała ze szkoły, aby opiekować się schorowaną matką. Później, ktoś zaproponował Sitarze, aby chrześcijanie pomodlili się za jej matkę. Za zgodą ojca, zabrała matkę do kościoła.
Chociaż chrześcijanie modlili się za nią przez rok, zmarła. Ojciec Sitary był tym głęboko rozczarowany, co więcej, rodzina spotkała się z ostracyzmem i została obrzucona obelgami przez innych mieszkańców wioski za to, że szukała pomocy u chrześcijan. Ojciec obwiniał Sitarę i zabronił jej oraz pozostałym dzieciom spotykać się z chrześcijanami. Mimo to Sitara potajemnie uczęszczała do kościoła – ale za każdym razem, gdy ojciec się o tym dowiadywał, bił ją i pozbawiał jedzenia. Sześć lat temu ojciec Sitary zmarł nagle na niewydolność serca. Od tego czasu rodzeństwo (w wieku 21, 15 i 8 lat) jest zdane na siebie, ale pomagają im chrześcijanie. »Bardzo dziękuję za waszą pomoc. Wiemy, że Bóg jest naszym Ojcem. Kiedy tylko czegoś potrzebujemy, modlimy się, a on nas wysłuchuje« – mówi Sitara partnerom Open Doors.
Open Doors, SITARA: WIEMY, ŻE BÓG JEST NASZYM OJCEM
XV Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym
Jak napisałem na początku tego tekstu, w dniu dzisiejszym czyli w drugą niedzielę listopada obchodzimy XV Dzień Solidarności z Kościołem. Tegoroczny Dzień Solidarności obchodzimy pod hasłem „To jest nasz dom”. Nasze oczy zwracamy w sposób szczególny na Bliski Wschód, pogrążony w wojnie i bólu.
Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie przypomina nam o dramatycznej sytuacji naszych braci w tamtym regionie, którzy postanowili zostać. Z wielu powodów, niemocy bądź braku chęci wyjazdu.
Bliski Wschód to DOM dla tysięcy chrześcijan. Pomoc na miejscu to szansa, by tego DOMU nie porzucać. Prawo do pozostania zawsze będzie przed prawem do emigracji.
Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie
Refleksja na dziś
Dzisiaj, w sposób szczególny otoczmy naszą modlitwą naszych braci chrześcijan, którzy z powodu wiary w Jezusa, oddają swoje życie. Pomyślmy o naszym życiu, czy w obliczu strachu, społecznego niezrozumienia, potrafimy przyznać się do Chrystusa? Czy jesteśmy w stanie otwarcie mówić o wierze i o miłości jaką obdarza nas Jezus? Nie wstydźmy się wiary i tego kim jesteśmy.
Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.
Mt 10, 32:33
Źródło:
Open Doors, KAI, Papieskie Stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie
Okładka artykułu: Open Doors Polska
Redaktor naczelny, wydawca portalu verbumdei.pl. Student Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Absolwent Szkoły Animatora Młodzieży Archidiecezji Poznańskiej. Działa w Stowarzyszeniu Doktryny Chrześcijańskiej, a także jest członkiem Poznańskiego Klubu Tygodnika Powszechnego.